अल्पविराम

प्रेम वगैरे खरंच काही नकोय गं,
कसा आहेस...विचारलंस, यातच सारं आलं

हवीय कोणाला ती आयुष्याभराची सोबत,  
दोन शब्द जरा बोललो तरी मोकळं वाटेल बघ
कशाला जोडावी उगाचच जन्मोजन्मीची नाती,
आज हातात हात आहे, उद्याही राहीला तर बरं

प्रेम वगैरे खरंच काही नकोय गं,
मला तुझ्याकडे खेचायला गुरुत्वाकर्षण आहेच की
मग हवीय कशाला ती नजरेची ओढाताण
तू तुझ्या बागेतल्या फुलांवर विहरत रहा मनमुक्त
माझ्याकडच्या पतंगांना झेपावायाला वातीच तप्त आकाश आहे पुरेसं

प्रेम वगैरे खरंच काही नकोय गं,
आज भेटतोय कैक वर्षांनी भेटल्यासारखे, गप्पात हरवून जाऊ पुन्हा
उद्या आठवण राहिली तरी खूप आहे आणि तीही नाही उरली तरीही
कुठेतरी निळ्या पार्श्वभूमीवरचे आपले कोरे चौकोनी चेहरे
सदैव हसतीलच ना एकमेकांकडे बघून

प्रेम वगैरे खरंच काही नकोय गं,
मनात आलं ते तुला सांगण्याच स्वातंत्र्य आहे ते काय कमी आहे
तसे आजही आहेतच की नलराजाचे आधुनिक हंस Archives मध्ये बंदिस्त व्हायला
गालावरचं गोड हसू फक्त राहुदे तसंच निखळ
कारण अजून 'स्माईल कॅप्चर' कॅमेर्याचं तंत्रज्ञान तितकसं अद्ययावत नाही झालंय खरं
......

प्रेम वगैरे खरंच काही नकोय गं,
आजही निरोप घेतल्यावर पुन्हा मागे वळून पाहिलस ना..त्यातच सारं आलं

बेकार

आता सारे बेकार होणार  
डोळे विस्फारून कोणाला शोधणार
का आपल्याच पावसात भिजत झुरणार
रात्र रात्र जागून कोणासाठी काढणार
का दिवस दिवस देखावे शून्यतेचे बघणार
आता सारे बेकार होणार

कानांशी खुसपूस कोण करणार
सारा संवाद कसा स्वगतच होणार  
दोघे आता एकमेकांशीच बोलणार
एक ऐकणार आणि दुसरा सोडून देणार
आता सारे बेकार होणार

तोंडाच्या तोंडच पाणीच पळणार 
दात आतल्या आत दांतओठ खाणार
सुकलेल्या टाळूवरून फिरत जीभ
मौनाचे बेचव मूग गिळत राहणार
आता सारे बेकार होणार

पोटातले खड्डे आपोआप बुजून जाणार
उरातले धपापते भाते उगाच जड होणार
मनाच्या रिकाम्या बोगद्यातून मात्र
श्वासांचे आवाज कर्कश्श घुमत राहणार  
आता सारे बेकार होणार

हातांना लेखणीचेही ओझे नकोसे 
स्पर्शाचा तर जन्मच अस्पृश्य होणार
मान खाली मान घालून   
मुकाट सारे सोसत राहणार
आता सारे बेकार होणार

आंधळी पावलं एकटीच फिरणार   
आठवणीच्या काठीचा आधार घेत घेत  
अनोळखी वाटेने, तुझी चाहूल शोधत पुन्हा   
ओळखीच्या खुणा चाचपडत निघणार..