आख़री सजा

Intro..

[ यूं न जला अपने उल्फतमे ए साकी,
बिनबातोंकी सोहबतका न मतलब है बाकी,

तुटे दिलोको पनाह न दे,चाहे दर्द दे तनहाई का
पर मेरे इश्कको बेबजह नाम न दे बेवफाई का..]

Verse.. 

भुलादे वो कस्मे, वो वादे चंद वफाके,  
छूडाले हमसे ये, दामन तेरे इश्क़का
   
उस चाहतकी, उस हसरतकी
इस आशिकीकी हर शक्सियत मिटादे   

तुझसे दिल लगाने की एक आख़री सजा दे..

इकरारका जवाब इन्कारही सही
प्यारके बदले प्यार ना सही

प्यास बुझाने भरदे जहरही कोई,
पैमाना वो बस अपने हाथोंसे पिलादे

तुझसे दिल लगाने की एक आख़री सजा दे

जन्नत नसीब हो अब या दोजाखही कोई,
या नियामत हो फर्शका एक कतरा पाक कही,
     
तह्झीबसे एक मुट्ठी जमींसेही मिलादे
जीनेकी उम्मीद नही, बस मौतका हौसला दे

तुझसे दिल लगाने की एक आख़री सजा दे

है कौन..

छुके बदनको जिसके, महक उठी है हवाये
खुली लटोंमे जिसने, कैद कर रखी घटाए
भीगे आसमातले, पुहारसी बरस रही है कौन

कदमोंकी आहटसे उसकी, बहारे हरतरफ़ खिली
पायलकी बस इक खनकसे, हवामे सरगम है छिडी
रंगोकी धनक बनी, धूपमे निखरी है कौन    

उंगलियोको छुके उसके, कांटे है गुल बने
फुलोंको छोड भँवर सारे, है जिसके पीछे पडे
हुस्न्के इत्रसे महकी, मिसरी की दली है कौन

संग चल दो पल जिसके कम हो फासले
इक नजर देख उसे, आरजूओंके भी पर निकले
धानी चुनर ओढे, शर्मसे लिपटी है कौन

नाईलाज

आता उधळलेल्या काड्या वेचताना

वेड्यासारखं आत कुठेतरी वाटत राहतं

यंदाच्या पावसाआधी तर

घरटं सारं एकसंध होतं...

मग एकएक तुकडे शोधून

जोडताना माझं मलाच पटतं

लोक सांगतात तसं कदाचित

हृदय खरंच काचेचं असतं

कसं असतं बघ ना..

न सांगता निघून जातं,

तेव्हा कळतं कोणीतरी आपलंही होतं

पण काही वेळा खरं सांगण्यापेक्षा

तुझं नुसतं "नको" एवढंच सोपं उत्तर असतं

दुरून बाटलीत भरलेलं पाणी वाटतं  

फुटून सांडतं तेव्हा कळतं अत्तर होतं

हुंदक्याच ओझं नकोसं होतं,
तेव्हा जाणवतं..आपल्याला मनही होतं

कसं असतं बघ ना..

तुझ्यापुढे भविष्य असतं, लाख प्रश्न असतात

संसार असतो, समाज असतो

आणि माझ्याकडे....

माझ्याकडे फक्त माझा नाईलाज असतो

कसं असतं बघ ना..

प्रेम तुझं माझं..

प्रेम तुझं माझं

मनाचं गुपित एक लहानसं, स्वतःपासूनच लपवलेलं

थोड व्यक्त केलेलं, बरचसं नजरेनेच दटवलेलं

प्रेम तुझं माझं..

गुलाबाचं फुलं एक ,वहीसकट जपलेलं

चॉकलेटच्या चांदीसारखं, संपल्यावरही न फेकलेलं

प्रेम तुझं माझं..

गणिताच्या उत्तरासारखं, एका पायरीत कधीच न सुट्लेलं

जे काही सुचलं ते पान फाटेस्तोवर खरडलेलं

प्रेम तुझं माझं..

शब्दांसंगे नाचलेलं, कधी उगाच ट ला ट लावुन जुळवलेलं

कवितेला स्फुरलेलं, आता कवितेपुरतंच उरलेलं

प्रेम तुझं माझं..

पहाटेच दव जणू पानांवर मोती होऊन पडलेलं

हाती धरु जाता चिमूटभर पाणी झालेलं

प्रेम तुझं माझं..

नातं जन्मांतरीचं गुंफलेलं

नियतीलाही तोडता येईना इतकं अवघड गुरफटलेलं

Affirmation

I was no schemer
Never listened to any melodies of hearts
Rhymes and rhythms, scents and colours 
Wondered what made' em different from numbers


But then you smiled and

The wind caressed your hair
In your eyes I felt blue moon rise
And stars shimmered with flair

I was no dreamer
Never cared what those images meant
Nights were all the same
And days just had different names


But then you stepped in
Took my hand and took me away
My heart swayed like never before 

And your love did the rest

I was no loner
Still preferred to walk my separate ways
Life then was like a long cold night
Home was just a place to stay


And then you came with angel's wings
With flowers, candles and frames
You built our little world there
Without using wands and spells

Now you’re away and I've found
You were the one...and the all I had
Know it's too late for me to confess
That I'm a lover, your lover if I may…

फुरकत

आ लगाले गले इस मदहोश रातको,
कल थामने इसे शायद यहाँ हम ना हो

कहने दे बातोंमे, जो अबतक ना कहा,
लब्जोंकी शायद कल इतनी हिम्मत ना हो

बढ़नेदे धड्कनको, साँसोंकी दहलीजसे आगे
दिलोंमे कल शायद इतनी हरकत ना हो

आखोंसे महसूस करने दे, आखोंकोही बयाँ करनेदे
जज्बातोंकी शायद कल कोई सूरत ना हो

होटोंसे छुलेनेदे होटोंको, हयाकी लाली बिखरने दे ज़रा
चाँद फिर शायद इतने करीब ना हो

रंग फ़ुलोंमे भरने दे ज़रा, फिजा महक उठने दे
शायद कल दिलोंमे जुदाईकी यूँ तड़प ना हो

जीभरके देखने दे तुझे,ख्वाबोंको शक्ल देने दे जरा
लकीरोंकी शायद कल इतनी हैसियत ना हो

इस पलमें जीलेनेदे ज़रा, लम्होंको जहनमे सिमटे हुए
जिंदगीमे शायद फिर कभी फुरकतही ना हो

तसलं काही...


कॉलेजच्या आवारात एके दिवशी तुझ्याशी गाठ पडेल

पिक्चरच्या हिरॉईनसारखी तुझी पुस्तकं सांडणार नाहीत

आणि हिरोसारखा मीही ती उचलायला धावणार नाही

पण तरीही हिरोहिरॉईनचं जे होतं तसं आपल्यातही होउनच जाईल


पहिल्या तासापासून वर्गात नजर माझी मग तुझ्यामागे धावेल

मान पुस्तकात खाली घातली तरी चोरुन पुन्हा मागेच वळेल

तासनतास वाट बघत बसेन मी गेटसमोरच्या बसस्टॉपवर

आणि रिक्शातून एकटीच जाताना तूही हसशील उगाच,

पण तुझ्या मनात मात्र तसलं काही नसेल


तुझ्या गुलाबी रिबीनच्या बदल्यात मी ठरवून लाल रिबीन बांधेन,

एका चॉकलेटला उत्तर तुझ्या मी अख्खा डबाच पाठवून देईन

कधीतरी तुही नकळत मैत्रीचा हात पुढे करशील,

तो अलगद हातात घ्यायची माझीही इच्छा अनावर होईल

पण तुझ्या मनात मात्र तसलं काहीच नसेल


वहीच्या शेवटच्या पानावर तू मला तुझा नंबर लिहून देशील

वर "कधीही फोन कर" अशी परवानगीही देशील,

मी मात्र एकटक पाहत बसेल तुझ्या सुंदर अक्षराकडे,

नावातलं एकेक अक्षर आणि त्याचं वळण मनात साठवेन

तुझ्या मनात मात्र तसलं काही नसेल


मग कधीतरी कारण काढून मी तो नंबर फिरवेन

पण तुझं हॅलो ऐकून माझा आवाज हरवून जाईल आतमध्येच

ह्रदयाची दणदण तुलाही ऐकू येईल पलीकडे,

आणि फोन करणारयाचं नाव श्वासातलं दडपणच सांगेल

तुझ्या मनात मात्र तसलं काही नसेल


ओळख वाढत जाईल, भीड चेपत जाईल,

दोघांमधले फरक अंतर बरंच कमी होईल

मग मी कधीतरी विचारेन कॉफीसाठी,

तूही भाव न खाता लगेच हो म्हणशील,

तुझ्या मनात मात्र तसलं काहीच नसेल


कॉफीच्या घोटांबरोबर मी तुला सांगीन सारं मनातलं

शब्द भरकटत जातील दोर सुटलेल्या पतंगासारखे

शेवटी एकदाचं मन मोकळा श्वास घेईल

आणि तू हसत म्हणशील "कपावर साय धरली बघ"

कारण तुझ्या मनात तसलं काही नसेल


चल, उशीर होतोय म्हणत लगबगीने निघून जाशील

मी मात्र तुझ्याकडे बघत राहीन नि:शब्द होऊन

मागे वळून पहाशील एकदा पण तुझ्या लक्षात नाही येणार

शब्दांत सांगता न येणारं माझ्या मनाचं दुखणं

कारण तुझ्या मनात तसलं काहीच नसेल

एकटेच सारे

हातांतले हात, वाळूतली पावले

डोळ्यात साठलेले, मावळतीचे रंग

फेसाळता सूर्यास्त, लाटांचे फवारे

तुझ्यावाचून...एकटेच सारे

बागेतले बाक, नाचणारी कारंजी,

आईस्क्रीमच्या काडया, भेळीचे कागद

चिवचिवणारे पक्षी, कुरकुरणारे झोपाळे

तुझ्यावाचून...एकटेच सारे

पाचूचे डोंगर, थेंबांचे मोती

रातकिड्यांचे गाणे, काजव्यांचे दिवे

धुक्यातल्या वाटा, पावसाचे चिंब वारे

तुझ्यावाचून...एकटेच सारे

आता उरलेत ते फक्त घुटमळणारे श्वास

घड्याळाचे तास, विचारांची भुतं

तहानलेलं मन, वाटेकडे मिटलेले डोळे

आणि आपसुक ओले झालेले पापण्यांचे किनारे

तुझ्यावाचून आता एकटेच सारे

येशील ना...

आंब्यांचा राज्यकारभार आटपत चाललाय, फणसांचे काटे पिकून सोनेरी होऊ घातलेत
मक्याची कणसं तयार आहेत तुझ्या एका हाकेवर निखारयांवर चढायला
आता आलास तर बरं वाटेल..

वेधशाळेच्या भरवशावर न राहता मुंग्यानी आपली भुसभुशीत घरं तयार ठेवलीयत
आणि कावळ्यांनीही काड्यांच्या घरावर प्लॅस्टिकचं छ्प्पर बांधायला घेतलय
आता आलास तर बरं वाटेल..

दिव्यांनाही आठवण येतेय फडफडणारया नाजूक पा़खरांची
आणि जाळीवरची पाल बिचारी उगाच उपाशीपोटी जिभल्या चाटत बसलीय
आता आलास तर बरं वाटेल..

बेस्ट्च्या बसेसनाही सुट्टी हवीय रोजच्या अ़खंड पळापळीतून
आणि लोकलगाड्यांनाही ट्रॅकवरुन लावायचीय गोगलगाईंशी स्पर्धा
आता आलास तर बरं वाटेल..

कोणी कोरं लाल दप्तर घेउन नाचतंय, कोणी नव्या कव्हरांचा वास घेऊन दंग झालंय
तर कोणी नीट चौरस आकारात फाडून ठेवल्यायत गेल्या वर्षीच्या वह्या होड्यांसाठी
आता आलास तर बरं वाटेल..

गुलाबी छ्त्रीच्या काड्याही आतुर झाल्यात कोणाबरोबरतरी भिजायला
खिड्कीच्या गंजलेल्या दांड्याही हळव्या झाल्यात तुझ्या स्पर्शाने रडायला
आता आलास तर बरं वाटेल..

आता आलास तर बरं वाटेल..
रानाच्या हिरव्या वाटांनाही, कवींच्या मुकया बोटांनाही
मातीच्या सुकल्या ओठांनाही, कोंबांच्या भुकेल्या पोटांनाही
मरिनड्राईव्हच्या लाटांनाही, माळशेजच्या घाटालाही

आता आलास तर खरंच खूप बरं वाटेल

येशील ना...